Σεβαστέ μου Κύριε Διοικητά,
Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο σας με τίτλο «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ», αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τα παρακάτω σχόλια:
Θ’ αρχίσω λέγοντας, ότι νοιώθω κάπως παράξενα να σχολιάσω και δη να κρίνω πνευματικό έργο δικό σας, μια και στη συνείδησή μου είναι περασμένο ακριβώς το αντίθετο ως εκ των παλαιοτέρων θέσεών μας στην Ιεραρχία της Υπηρεσίας.
Ωστόσο, επειδή γνωρίζω πολύ καλά ότι εκτός από το να μιλάτε, ξέρετε το ίδιο καλά και να ακούτε, θα πω κατ’ αρχάς ότι ένα προτύπωμα της ποιότητας και του επιπέδου του βιβλίου σας διαπίστωσα κατά την παρουσίασή του στην κατάμεστη αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου, στην οποία και εγώ παραβρέθηκα. Βρήκα την προσέλευση ιδιαίτερα μεγάλη, το επίπεδο του ακροατηρίου πολύ υψηλό και φυσικά η σύνθεση των παρουσιαστών με τις εγνωσμένου κύρους προσωπικότητες, συνέβαλε μαζί με όλα τ’ άλλα, σ’ αυτό που λέμε υψηλής κλάσης εκδήλωση.Μελετώντας στη συνέχεια το βιβλίο σας, κατανόησα τον εύστοχο τίτλο του, αφού ξεφεύγει κατά πολύ από μια απλή αυτοβιογραφία και περισσότερο καταγίνεται με παράθεση γεγονότων και τεκμηριωμένων στοιχείων πάνω σε άκρως σοβαρά εθνικά θέματα, μέσα από μια έκδηλη προσπάθεια να αναδείξετε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται την ιστορική αλήθεια. Ο λόγος σας καυστικός, αλλά και με καθαρότητα, οξύς όταν θέλετε να καυτηριάσετε πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και γλαφυρός όταν θέλετε να αφηγηθείτε βιώματα μέσα στην πολυαγαπημένη σας οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας, διανθίζεται με αρκετά αρχαία ρητά και σοφές παραινέσεις, προσδίδοντας σοβαρότητα στο βιβλίο σας και ευχαρίστηση στον αναγνώστη.
Το πλούσιο υλικό του και η αποκάλυψη των γεγονότων με πρόσωπα και καταστάσεις, καθιστούν το βιβλίο χρήσιμο όχι μόνο για τους νεοσσούς της οικογενείας σας, τους αγαπημένους σε όλους μας Ικάρους, στους οποίους κατά κύριο λόγο αφήνετε τις «παρακαταθήκες» σας, αλλά και για κάθε άλλο σκεπτόμενο άνθρωπο που πονάει αυτόν τον τόπο και που μάταια πολλές φορές πασχίζει να ερμηνεύσει τα θεωρούμενα ως ανερμήνευτα.
Ένα άλλο θέμα που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα και που θαύμασα μπορώ να πω, είναι όλη αυτή η πλημμυρίδα των ονομάτων συναδέλφων- συνεργατών σας που κατακλύζει το βιβλίο σας. Απορώ πώς μπορέσατε να θυμηθείτε όλα αυτά τα πρόσωπα. Βέβαια σας τιμά το ότι τα θυμηθήκατε και σας τιμά διπλά το ότι θελήσατε να τα τιμήσετε, μνημονεύοντάς τα με θετικά πάντα σχόλια. Όπως επίσης σας τιμά το γεγονός ότι προτιμάτε να παραθέτετε αναφορές άλλων προσώπων για το άτομό σας από το να μιλάτε εσείς ο ίδιος για τον εαυτό σας. Μάλιστα σε μερικά σημεία διακρίνει κανείς και κάποιον φόβο, μη τυχόν και εκληφθεί ως κομπασμός κάτι που αναφέρεται σε σας, γι αυτό και σπεύδετε να το διευκρινίσετε και να γίνετε πιο κατατοπιστικός.
Εκείνο όμως που θεωρώ ότι είναι η πεμπτουσία του βιβλίου σας και που εκτιμώ ότι θέλετε να το τονίσετε όσο περισσότερο μπορείτε, είναι οι αρνητικές επιπτώσεις των κομματικών παρεμβάσεων και σκοπιμοτήτων πάνω στις Ένοπλες Δυνάμεις μας και τις συνακόλουθες εγκληματικές επιπτώσεις στην άμυνα της χώρας μας κατ’ επέκταση. Πιστεύω ότι κάθε εχέφρων άνθρωπος θα συμφωνήσει μαζί σας και θα το επεκτείνει και σε όλες τις άλλες εκφάνσεις του κρατικού μηχανισμού. Δυστυχώς είναι ένα μυσαρό φαινόμενο στη χώρα μας, για να χρησιμοποιήσω μια δική σας λέξη, που οφείλω δημόσια να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα, όπως και μια δεύτερη, την αβελτηρία, κι ας είχα σχολιάσει μέσα μου όταν ο κ. Καλεντερίδης έκανε σχετική νύξη στον πρόλογο της παρουσίασης περί άγνωστων λέξεων στο βιβλίο, «τι μας λέει τώρα αυτός ο κύριος;». Γι' αυτό και δεν απορώ που υπήρξατε θύμα κομματικής εμπάθειας και μισαλλοδοξίας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν συνάδελφοί σας σχολιαστές. Χωρίς να είμαι ειδήμων επί του θέματος, αλλά έχω την πεποίθηση ότι πολύ σπάνια, αν όχι ποτέ, αρχηγοί τάξεων γίνονται και αρχηγοί των «Όπλων». Γιατί βέβαια το κύρος των πραγματικών Αρχηγών δεν επιτρέπει την οσφυοκαμψία στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Έτσι, το παράξενο είναι όχι το ότι δεν απορούμε, αλλά το γιατί να μην απορούμε με την τύχη των Αρχηγών.
Τέλος, ένα ακόμα ανθρώπινο στοιχείο που όχι μόνο διέκρινα, αλλά θεωρώ ότι είναι έκδηλο σε όλη την ροή του βιβλίου σας, είναι η μεγάλη σας αγάπη για το «Όπλο» που υπηρετήσατε. Πιστεύω ότι στο επίκεντρο της καρδιά σας βρισκόταν και βρίσκεται ακόμα και σήμερα η Πολεμική μας Αεροπορία. Νομίζω ότι γεννηθήκατε για τους αιθέρες και κατακτήσατε τους αιθέρες. Θα πρέπει ως εκ τούτου να δοξάζετε τον Θεό που σας αξίωσε να εκπληρώσετε τα όνειρά σας, έστω κι αν ανθρώπινος παράγοντας δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση τους, κατά παραχώρηση πάντα Θεού.
Και θα κλείσω τα σχόλιά μου με το κεφάλαιο περί Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ). Πιστεύω πως θα συμφωνείτε ότι νομιμοποιούμε να έχω λόγο γι αυτή την Υπηρεσία λόγω της πολυετούς και πολύπλευρης εμπειρίας μου, όπως πολύ καλά γνωρίζετε. Η αναγνώριση από μέρους σας της βαθιάς γνώσης του αντικειμένου της που διαθέτω και του ζήλου με τον οποίο ασκούσα τα καθήκοντά μου, μου επιτρέπουν, θέλω να πιστεύω, να προβάλω ορισμένες ενστάσεις μου για το συγκεκριμένο κεφάλαιο του βιβλίου σας. Θα χειριστώ το θέμα όπως τότε, που είχαμε μία πολύ σοβαρή, πολύ αυστηρή αλλά και πολύ αρμονική συνεργασία. Όπως τότε, που μας «γονατίζατε» με την πολλή δουλειά, αλλά και που νοιώθαμε ταυτόχρονα ικανοποίηση για το έργο που επιτελούσαμε. Μας αφήνατε να μιλάμε απόλυτα ελεύθερα, να προβάλλουμε όποιες ενστάσεις θέλαμε, αρκεί να μπορούσαμε να τις τεκμηριώσουμε, γιατί αλλιώς….
Βρίσκω, λοιπόν, κατ’ αρχάς ότι διαθέσατε γι αυτή την τόσο σημαντική Υπηρεσία ένα μικρότερο μέρος απ’ ότι θα της έπρεπε σε ένα τόσο μεγάλο πόνημα, όπως είναι το βιβλίο σας. Φυσικά αντιλαμβάνομαι ότι ο κύριος όγκος του βιβλίου αφορά στην Πολεμική Αεροπορία και λογικό είναι, όμως εφόσον στο διάβα της ζωής σας έλαχε να σας προσφερθεί η τόσο τιμητική θέση του Διοικητού της, κρίνω ότι θα μπορούσατε να έχετε κάπως μεγαλύτερο λόγο γι αυτήν, χωρίς κατ’ ανάγκην να αναφερθείτε σε απόρρητες επιχειρησιακές υποθέσεις.
Χαίρομαι που γράφετε ότι η αρχική διστακτικότητά σας μετεβλήθη γρήγορα σε μεγάλη ατομική ικανοποίηση για το έργο που προσέφερε η Υπηρεσία στην Πατρίδα. Και σας ρωτώ, αυτό το έργο για το οποίο νοιώθετε ικανοποιημένος από ποιους προσεφέρθη; Από τα 5-6 μόνο ονόματα των ενστόλων καθ’ όλα αξίων προσώπων που μνημονεύετε; Από τα 1100 περίπου ονόματα πολιτικού προσωπικού, όποιο ποσοστό κι αν θέλετε να δεχθείτε ότι συνέδραμε στο έργο σας, δεν δικαιούται μια αναγνώριση προσφοράς, εν συνόλω και όχι ονομαστικά αφού αυτό δεν είναι εφικτό; Εσείς ασκήσατε χρηστή διοίκηση με την οργανωτική δομή του Ν. 1645/1985 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που προέβλεπε την «αποστρατικοποίηση» της Υπηρεσίας και δέχεσθε, δικαίως κατ’ εμέ, ότι έργο παρήχθη. Δεν θα πρέπει παράλληλα να αναγνωρισθεί ότι οι όποιες δυνάμεις κινητοποιήθηκαν για την παραγωγή αυτού του έργου αφορούν στο μέγιστο μέρος τους το πολιτικό προσωπικό;
Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι η Υπηρεσία επιδέχεται μεγάλη βελτίωση σε θέματα οργανωτικής δομής, όπως και σε πολλά άλλα λειτουργικά θέματα, δεν συμμερίζομαι όμως την ευχή σας ότι η αυξημένη στελέχωσή της με ένστολο προσωπικό των ΕΔ θα την κάνει να σταθεί επάξια στο ρόλο της. Μια ισορροπημένη στελέχωση από Ένοπλες Δυνάμεις, Σώματα Ασφαλείας και πολιτικό προσωπικό σαφώς το δέχομαι ως αναγκαίο, ως εκ της φύσεώς της και του εύρους των αντικειμένων που πραγματεύεται. Εξάλλου θεωρώ ότι κανένα από τα τρία αυτά μέρη δεν μπορεί να υποκαταστήσει απόλυτα το άλλο. Όμως το ποσοστό συμμετοχής από κάθε ένα μέρος είναι θέμα υπό συζήτηση. Επιπλέον εκτιμώ ότι περισσότερο από τα ποσοστά συμμετοχής, πιο επωφελές για την Υπηρεσία είναι η πάταξη της κομματικοποίησης που την εκτρέπει από την κύρια αποστολή της, όπως πολύ έντονα επισημαίνεται στο βιβλίο σας γενικότερα. Στη δεκαετία του 1980, που τόσο λεπτομερώς αναπτύξατε, ποιοι έβλαψαν καίρια το αξιόμαχο της Αεροπορίας μας; Ένστολα στελέχη του όπλου σας δεν ήταν αυτά που υπηρέτησαν κομματικές σκοπιμότητες και ιδιοτελείς σκοπούς;
Και κάτι ακόμα. Αν θελήσουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά την Υπηρεσία, θα πρέπει ίσως να σκεφτούμε και την μονιμότητα των στελεχών από τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, όπως συμβαίνει με αντίστοιχες Υπηρεσίες ξένων χωρών που αποκαλούνται προηγμένες, όπου αξιωματικοί αποσπώνται από τα όπλα τους και κάνουν καριέρα σε αυτές. Εδώ βέβαια αυτό φαντάζει μάλλον σαν όνειρο, αφού οι αξιωματικοί μας είναι υποχρεωμένοι μετά από δύο το πολύ τρία χρόνια να επιστρέψουν στα ‘‘Όπλα’’ τους για να συνεχίσουν την καριέρα τους, για να μην πω ότι πολλοί ίσως φοβούνται ότι το πέρασμα από την Υπηρεσία μπορεί ακόμα και να τους βλάψει. Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί με τα τότε και τα σημερινά ισχύοντα είναι απλά περαστικοί, χωρίς κίνητρο καριέρας.
Για να συμβούν όμως οι ουσιαστικές αυτές αλλαγές στην Υπηρεσία, που η εμπειρία μου με έχει διδάξει ότι είναι μια μικρογραφία του κρατικού μηχανισμού που αντανακλά την εκάστοτε πολιτική κατάσταση, θα πρέπει να αρθεί το κύρος της που τόσο έχει τρωθεί κατά καιρούς δίκαια μερικές φορές πολύ άδικα τις περισσότερες.
Κύριε Διοικητά μου, πιθανόν εσείς αλλά ίσως και άλλοι που θα με διαβάσουν να σκεφθούν ότι τα κίνητρά μου είναι καθαρά συναισθηματικά για το προσωπικό το οποίο αντιπροσωπεύω. Δεν το αρνούμαι ως ένα βαθμό. Όμως περισσότερο από το συναισθηματικό κίνητρο είναι το αίσθημα δικαιοσύνης που με ώθησε να γράψω αυτά που γράφω απέναντι στα πιστεύω μου, απέναντι σ’ αυτή την Υπηρεσία, που αγάπησα όπως εσείς την Αεροπορία, και απέναντι σε κείνους τους συναδέλφους μου που άοκνα, αθόρυβα, μεθοδικά, λοιδορούμενοι πολλές φορές και κάτω από επίπονες πολιτικές καταστάσεις, έπρατταν συνειδητά το καθήκον τους σε επίπεδο κρατικών λειτουργών κι ας μη γνώριζαν πολλές φορές ούτε τα πρόσωπα των υψηλών προϊσταμένων τους.
Εν κατακλείδι, σας συγχαίρω για τις «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ» σας, αλλά θα ήθελα να είχατε διευρύνει λίγο περισσότερο τους ορίζοντές σας για να συμπεριλάβετε και συνεργάτες που σας στήριξαν, μόχθησαν για την Υπηρεσία, υπηρέτησαν την Πατρίδα.
Με σεβασμό και εκτίμηση,
Δημουλή Φρίντα
τέως Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών
Υ.Γ. Είμαι το ίδιο πρόσωπο με την συντάκτρια της επιστολής που περιλαμβάνεται προς το τέλος του βιβλίου.
Απάντηση στην παραπάνω επιστολή από τον συγγραφέα του βιβλίου Παναγιώτη Μπαλέ:
Αγαπητή Κα Δημουλή, εξαίρετη συνεργάτιδά μου στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Υπήρξατε πάντοτε πληθωρική, αλλά και ουσιαστική στο λόγο σας και την δράση σας. Θυμάμαι πάντα με νοσταλγία την εποχή που όλοι μαζί δίναμε δύσκολους αγώνες για υψίστης σημασίας εθνικά θέματα. Αυτά σαν γενική θέση για τα σχόλια σας. Ειδικότερα όμως σε ό,τι αφορά στις παρατηρήσεις σας σχετικά με την Υπηρεσία, θα σας απαντήσω με ένα απόφθεγμα του Βολταίρου: “Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες”.
Θεωρώ πλέον ή βέβαιον ότι έχετε παρανοήσει κάποιες παραγράφους του βιβλίου μου είτε λόγω έντονου συναισθηματισμού είτε λόγω κάποιας άμβλυνσης της έννοιας του “απορρήτου” εξ αιτίας της μακρόχρονης απουσίας σας από την Υπηρεσία. Όταν αναφέρομαι στο έργο της Υπηρεσίας, γράφω χαρακτηριστικά “…το έργο που προσέφερε η Υπηρεσία στην Πατρίδα…”. Προφανώς εννοείται ότι το έργο αυτό δεν παρήχθη ούτε μόνο από την Διοίκηση ούτε από τους λιγοστούς αποσπασμένους επιτελικούς αξιωματικούς των ΕΔ, αλλά από το σύνολο του πολυσύνθετου προσωπικού στον βαθμό που αυτό μπόρεσε να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αποστολής του. Σχετικά με την αναφορά ονομάτων των υπαλλήλων, παραπέμπω στην περί “απορρήτου” νομική δέσμευση, αλλά και στον λογότυπο της Υπηρεσίας “ΛΟΓΩΝ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ ΕΚΦΟΡΑΝ ΜΗ ΠΟΙΟΥ”.
Εν κατακλείδι, η γνωριμία μου και η ομολογουμένως άψογη συνεργασία μου με πολλούς εξαίρετους επιτελείς και διακεκριμένα στελέχη της Υπηρεσίας, με αρχές και αξίες, με ευρύτατο πεδίο γνώσεων και προ παντός αφοσιωμένους αποκλειστικά και μόνο στο καθήκον τους, στους οποίους και σεις συγκαταλέγεσθε, έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου και θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη.
Παναγιώτης Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο σας με τίτλο «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ», αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τα παρακάτω σχόλια:
Θ’ αρχίσω λέγοντας, ότι νοιώθω κάπως παράξενα να σχολιάσω και δη να κρίνω πνευματικό έργο δικό σας, μια και στη συνείδησή μου είναι περασμένο ακριβώς το αντίθετο ως εκ των παλαιοτέρων θέσεών μας στην Ιεραρχία της Υπηρεσίας.
Ωστόσο, επειδή γνωρίζω πολύ καλά ότι εκτός από το να μιλάτε, ξέρετε το ίδιο καλά και να ακούτε, θα πω κατ’ αρχάς ότι ένα προτύπωμα της ποιότητας και του επιπέδου του βιβλίου σας διαπίστωσα κατά την παρουσίασή του στην κατάμεστη αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου, στην οποία και εγώ παραβρέθηκα. Βρήκα την προσέλευση ιδιαίτερα μεγάλη, το επίπεδο του ακροατηρίου πολύ υψηλό και φυσικά η σύνθεση των παρουσιαστών με τις εγνωσμένου κύρους προσωπικότητες, συνέβαλε μαζί με όλα τ’ άλλα, σ’ αυτό που λέμε υψηλής κλάσης εκδήλωση.Μελετώντας στη συνέχεια το βιβλίο σας, κατανόησα τον εύστοχο τίτλο του, αφού ξεφεύγει κατά πολύ από μια απλή αυτοβιογραφία και περισσότερο καταγίνεται με παράθεση γεγονότων και τεκμηριωμένων στοιχείων πάνω σε άκρως σοβαρά εθνικά θέματα, μέσα από μια έκδηλη προσπάθεια να αναδείξετε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται την ιστορική αλήθεια. Ο λόγος σας καυστικός, αλλά και με καθαρότητα, οξύς όταν θέλετε να καυτηριάσετε πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και γλαφυρός όταν θέλετε να αφηγηθείτε βιώματα μέσα στην πολυαγαπημένη σας οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας, διανθίζεται με αρκετά αρχαία ρητά και σοφές παραινέσεις, προσδίδοντας σοβαρότητα στο βιβλίο σας και ευχαρίστηση στον αναγνώστη.
Το πλούσιο υλικό του και η αποκάλυψη των γεγονότων με πρόσωπα και καταστάσεις, καθιστούν το βιβλίο χρήσιμο όχι μόνο για τους νεοσσούς της οικογενείας σας, τους αγαπημένους σε όλους μας Ικάρους, στους οποίους κατά κύριο λόγο αφήνετε τις «παρακαταθήκες» σας, αλλά και για κάθε άλλο σκεπτόμενο άνθρωπο που πονάει αυτόν τον τόπο και που μάταια πολλές φορές πασχίζει να ερμηνεύσει τα θεωρούμενα ως ανερμήνευτα.
Ένα άλλο θέμα που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα και που θαύμασα μπορώ να πω, είναι όλη αυτή η πλημμυρίδα των ονομάτων συναδέλφων- συνεργατών σας που κατακλύζει το βιβλίο σας. Απορώ πώς μπορέσατε να θυμηθείτε όλα αυτά τα πρόσωπα. Βέβαια σας τιμά το ότι τα θυμηθήκατε και σας τιμά διπλά το ότι θελήσατε να τα τιμήσετε, μνημονεύοντάς τα με θετικά πάντα σχόλια. Όπως επίσης σας τιμά το γεγονός ότι προτιμάτε να παραθέτετε αναφορές άλλων προσώπων για το άτομό σας από το να μιλάτε εσείς ο ίδιος για τον εαυτό σας. Μάλιστα σε μερικά σημεία διακρίνει κανείς και κάποιον φόβο, μη τυχόν και εκληφθεί ως κομπασμός κάτι που αναφέρεται σε σας, γι αυτό και σπεύδετε να το διευκρινίσετε και να γίνετε πιο κατατοπιστικός.
Εκείνο όμως που θεωρώ ότι είναι η πεμπτουσία του βιβλίου σας και που εκτιμώ ότι θέλετε να το τονίσετε όσο περισσότερο μπορείτε, είναι οι αρνητικές επιπτώσεις των κομματικών παρεμβάσεων και σκοπιμοτήτων πάνω στις Ένοπλες Δυνάμεις μας και τις συνακόλουθες εγκληματικές επιπτώσεις στην άμυνα της χώρας μας κατ’ επέκταση. Πιστεύω ότι κάθε εχέφρων άνθρωπος θα συμφωνήσει μαζί σας και θα το επεκτείνει και σε όλες τις άλλες εκφάνσεις του κρατικού μηχανισμού. Δυστυχώς είναι ένα μυσαρό φαινόμενο στη χώρα μας, για να χρησιμοποιήσω μια δική σας λέξη, που οφείλω δημόσια να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα, όπως και μια δεύτερη, την αβελτηρία, κι ας είχα σχολιάσει μέσα μου όταν ο κ. Καλεντερίδης έκανε σχετική νύξη στον πρόλογο της παρουσίασης περί άγνωστων λέξεων στο βιβλίο, «τι μας λέει τώρα αυτός ο κύριος;». Γι' αυτό και δεν απορώ που υπήρξατε θύμα κομματικής εμπάθειας και μισαλλοδοξίας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν συνάδελφοί σας σχολιαστές. Χωρίς να είμαι ειδήμων επί του θέματος, αλλά έχω την πεποίθηση ότι πολύ σπάνια, αν όχι ποτέ, αρχηγοί τάξεων γίνονται και αρχηγοί των «Όπλων». Γιατί βέβαια το κύρος των πραγματικών Αρχηγών δεν επιτρέπει την οσφυοκαμψία στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Έτσι, το παράξενο είναι όχι το ότι δεν απορούμε, αλλά το γιατί να μην απορούμε με την τύχη των Αρχηγών.
Τέλος, ένα ακόμα ανθρώπινο στοιχείο που όχι μόνο διέκρινα, αλλά θεωρώ ότι είναι έκδηλο σε όλη την ροή του βιβλίου σας, είναι η μεγάλη σας αγάπη για το «Όπλο» που υπηρετήσατε. Πιστεύω ότι στο επίκεντρο της καρδιά σας βρισκόταν και βρίσκεται ακόμα και σήμερα η Πολεμική μας Αεροπορία. Νομίζω ότι γεννηθήκατε για τους αιθέρες και κατακτήσατε τους αιθέρες. Θα πρέπει ως εκ τούτου να δοξάζετε τον Θεό που σας αξίωσε να εκπληρώσετε τα όνειρά σας, έστω κι αν ανθρώπινος παράγοντας δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση τους, κατά παραχώρηση πάντα Θεού.
Και θα κλείσω τα σχόλιά μου με το κεφάλαιο περί Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ). Πιστεύω πως θα συμφωνείτε ότι νομιμοποιούμε να έχω λόγο γι αυτή την Υπηρεσία λόγω της πολυετούς και πολύπλευρης εμπειρίας μου, όπως πολύ καλά γνωρίζετε. Η αναγνώριση από μέρους σας της βαθιάς γνώσης του αντικειμένου της που διαθέτω και του ζήλου με τον οποίο ασκούσα τα καθήκοντά μου, μου επιτρέπουν, θέλω να πιστεύω, να προβάλω ορισμένες ενστάσεις μου για το συγκεκριμένο κεφάλαιο του βιβλίου σας. Θα χειριστώ το θέμα όπως τότε, που είχαμε μία πολύ σοβαρή, πολύ αυστηρή αλλά και πολύ αρμονική συνεργασία. Όπως τότε, που μας «γονατίζατε» με την πολλή δουλειά, αλλά και που νοιώθαμε ταυτόχρονα ικανοποίηση για το έργο που επιτελούσαμε. Μας αφήνατε να μιλάμε απόλυτα ελεύθερα, να προβάλλουμε όποιες ενστάσεις θέλαμε, αρκεί να μπορούσαμε να τις τεκμηριώσουμε, γιατί αλλιώς….
Βρίσκω, λοιπόν, κατ’ αρχάς ότι διαθέσατε γι αυτή την τόσο σημαντική Υπηρεσία ένα μικρότερο μέρος απ’ ότι θα της έπρεπε σε ένα τόσο μεγάλο πόνημα, όπως είναι το βιβλίο σας. Φυσικά αντιλαμβάνομαι ότι ο κύριος όγκος του βιβλίου αφορά στην Πολεμική Αεροπορία και λογικό είναι, όμως εφόσον στο διάβα της ζωής σας έλαχε να σας προσφερθεί η τόσο τιμητική θέση του Διοικητού της, κρίνω ότι θα μπορούσατε να έχετε κάπως μεγαλύτερο λόγο γι αυτήν, χωρίς κατ’ ανάγκην να αναφερθείτε σε απόρρητες επιχειρησιακές υποθέσεις.
Χαίρομαι που γράφετε ότι η αρχική διστακτικότητά σας μετεβλήθη γρήγορα σε μεγάλη ατομική ικανοποίηση για το έργο που προσέφερε η Υπηρεσία στην Πατρίδα. Και σας ρωτώ, αυτό το έργο για το οποίο νοιώθετε ικανοποιημένος από ποιους προσεφέρθη; Από τα 5-6 μόνο ονόματα των ενστόλων καθ’ όλα αξίων προσώπων που μνημονεύετε; Από τα 1100 περίπου ονόματα πολιτικού προσωπικού, όποιο ποσοστό κι αν θέλετε να δεχθείτε ότι συνέδραμε στο έργο σας, δεν δικαιούται μια αναγνώριση προσφοράς, εν συνόλω και όχι ονομαστικά αφού αυτό δεν είναι εφικτό; Εσείς ασκήσατε χρηστή διοίκηση με την οργανωτική δομή του Ν. 1645/1985 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που προέβλεπε την «αποστρατικοποίηση» της Υπηρεσίας και δέχεσθε, δικαίως κατ’ εμέ, ότι έργο παρήχθη. Δεν θα πρέπει παράλληλα να αναγνωρισθεί ότι οι όποιες δυνάμεις κινητοποιήθηκαν για την παραγωγή αυτού του έργου αφορούν στο μέγιστο μέρος τους το πολιτικό προσωπικό;
Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι η Υπηρεσία επιδέχεται μεγάλη βελτίωση σε θέματα οργανωτικής δομής, όπως και σε πολλά άλλα λειτουργικά θέματα, δεν συμμερίζομαι όμως την ευχή σας ότι η αυξημένη στελέχωσή της με ένστολο προσωπικό των ΕΔ θα την κάνει να σταθεί επάξια στο ρόλο της. Μια ισορροπημένη στελέχωση από Ένοπλες Δυνάμεις, Σώματα Ασφαλείας και πολιτικό προσωπικό σαφώς το δέχομαι ως αναγκαίο, ως εκ της φύσεώς της και του εύρους των αντικειμένων που πραγματεύεται. Εξάλλου θεωρώ ότι κανένα από τα τρία αυτά μέρη δεν μπορεί να υποκαταστήσει απόλυτα το άλλο. Όμως το ποσοστό συμμετοχής από κάθε ένα μέρος είναι θέμα υπό συζήτηση. Επιπλέον εκτιμώ ότι περισσότερο από τα ποσοστά συμμετοχής, πιο επωφελές για την Υπηρεσία είναι η πάταξη της κομματικοποίησης που την εκτρέπει από την κύρια αποστολή της, όπως πολύ έντονα επισημαίνεται στο βιβλίο σας γενικότερα. Στη δεκαετία του 1980, που τόσο λεπτομερώς αναπτύξατε, ποιοι έβλαψαν καίρια το αξιόμαχο της Αεροπορίας μας; Ένστολα στελέχη του όπλου σας δεν ήταν αυτά που υπηρέτησαν κομματικές σκοπιμότητες και ιδιοτελείς σκοπούς;
Και κάτι ακόμα. Αν θελήσουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά την Υπηρεσία, θα πρέπει ίσως να σκεφτούμε και την μονιμότητα των στελεχών από τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, όπως συμβαίνει με αντίστοιχες Υπηρεσίες ξένων χωρών που αποκαλούνται προηγμένες, όπου αξιωματικοί αποσπώνται από τα όπλα τους και κάνουν καριέρα σε αυτές. Εδώ βέβαια αυτό φαντάζει μάλλον σαν όνειρο, αφού οι αξιωματικοί μας είναι υποχρεωμένοι μετά από δύο το πολύ τρία χρόνια να επιστρέψουν στα ‘‘Όπλα’’ τους για να συνεχίσουν την καριέρα τους, για να μην πω ότι πολλοί ίσως φοβούνται ότι το πέρασμα από την Υπηρεσία μπορεί ακόμα και να τους βλάψει. Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί με τα τότε και τα σημερινά ισχύοντα είναι απλά περαστικοί, χωρίς κίνητρο καριέρας.
Για να συμβούν όμως οι ουσιαστικές αυτές αλλαγές στην Υπηρεσία, που η εμπειρία μου με έχει διδάξει ότι είναι μια μικρογραφία του κρατικού μηχανισμού που αντανακλά την εκάστοτε πολιτική κατάσταση, θα πρέπει να αρθεί το κύρος της που τόσο έχει τρωθεί κατά καιρούς δίκαια μερικές φορές πολύ άδικα τις περισσότερες.
Κύριε Διοικητά μου, πιθανόν εσείς αλλά ίσως και άλλοι που θα με διαβάσουν να σκεφθούν ότι τα κίνητρά μου είναι καθαρά συναισθηματικά για το προσωπικό το οποίο αντιπροσωπεύω. Δεν το αρνούμαι ως ένα βαθμό. Όμως περισσότερο από το συναισθηματικό κίνητρο είναι το αίσθημα δικαιοσύνης που με ώθησε να γράψω αυτά που γράφω απέναντι στα πιστεύω μου, απέναντι σ’ αυτή την Υπηρεσία, που αγάπησα όπως εσείς την Αεροπορία, και απέναντι σε κείνους τους συναδέλφους μου που άοκνα, αθόρυβα, μεθοδικά, λοιδορούμενοι πολλές φορές και κάτω από επίπονες πολιτικές καταστάσεις, έπρατταν συνειδητά το καθήκον τους σε επίπεδο κρατικών λειτουργών κι ας μη γνώριζαν πολλές φορές ούτε τα πρόσωπα των υψηλών προϊσταμένων τους.
Εν κατακλείδι, σας συγχαίρω για τις «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ» σας, αλλά θα ήθελα να είχατε διευρύνει λίγο περισσότερο τους ορίζοντές σας για να συμπεριλάβετε και συνεργάτες που σας στήριξαν, μόχθησαν για την Υπηρεσία, υπηρέτησαν την Πατρίδα.
Με σεβασμό και εκτίμηση,
Δημουλή Φρίντα
τέως Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών
Υ.Γ. Είμαι το ίδιο πρόσωπο με την συντάκτρια της επιστολής που περιλαμβάνεται προς το τέλος του βιβλίου.
Απάντηση στην παραπάνω επιστολή από τον συγγραφέα του βιβλίου Παναγιώτη Μπαλέ:
Αγαπητή Κα Δημουλή, εξαίρετη συνεργάτιδά μου στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Υπήρξατε πάντοτε πληθωρική, αλλά και ουσιαστική στο λόγο σας και την δράση σας. Θυμάμαι πάντα με νοσταλγία την εποχή που όλοι μαζί δίναμε δύσκολους αγώνες για υψίστης σημασίας εθνικά θέματα. Αυτά σαν γενική θέση για τα σχόλια σας. Ειδικότερα όμως σε ό,τι αφορά στις παρατηρήσεις σας σχετικά με την Υπηρεσία, θα σας απαντήσω με ένα απόφθεγμα του Βολταίρου: “Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες”.
Θεωρώ πλέον ή βέβαιον ότι έχετε παρανοήσει κάποιες παραγράφους του βιβλίου μου είτε λόγω έντονου συναισθηματισμού είτε λόγω κάποιας άμβλυνσης της έννοιας του “απορρήτου” εξ αιτίας της μακρόχρονης απουσίας σας από την Υπηρεσία. Όταν αναφέρομαι στο έργο της Υπηρεσίας, γράφω χαρακτηριστικά “…το έργο που προσέφερε η Υπηρεσία στην Πατρίδα…”. Προφανώς εννοείται ότι το έργο αυτό δεν παρήχθη ούτε μόνο από την Διοίκηση ούτε από τους λιγοστούς αποσπασμένους επιτελικούς αξιωματικούς των ΕΔ, αλλά από το σύνολο του πολυσύνθετου προσωπικού στον βαθμό που αυτό μπόρεσε να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αποστολής του. Σχετικά με την αναφορά ονομάτων των υπαλλήλων, παραπέμπω στην περί “απορρήτου” νομική δέσμευση, αλλά και στον λογότυπο της Υπηρεσίας “ΛΟΓΩΝ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ ΕΚΦΟΡΑΝ ΜΗ ΠΟΙΟΥ”.
Εν κατακλείδι, η γνωριμία μου και η ομολογουμένως άψογη συνεργασία μου με πολλούς εξαίρετους επιτελείς και διακεκριμένα στελέχη της Υπηρεσίας, με αρχές και αξίες, με ευρύτατο πεδίο γνώσεων και προ παντός αφοσιωμένους αποκλειστικά και μόνο στο καθήκον τους, στους οποίους και σεις συγκαταλέγεσθε, έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου και θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη.
Παναγιώτης Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου